Korean "DO" & Korean "DON’ T"

การทักทาย

Korean DO

        การกล่าวคำทักทาย และคำขอบคุณต้องก้มหัวคำนับเสมอการโค้งต่ำระดับไหนนั้นขึ้นอยู่กับความอาวุโสของอีกฝ่าย

Korean DON’ T 

        ทักทายด้วยการโอบกอดในที่สาธารณะ นอกเสียจากเพื่อการล่ำลา

การเรียกผู้อื่น

Korean DO

        • การเรียกคนที่ไม่รู้จักกัน หรือไม่รู้จักชื่อบางคนจะใช้คำพูดที่เป็นการเกริ่นนำขึ้นมาก่อนไม่ได้มีคำเรียกบุคคลนั้นตายตัว (เช่น ขอโทษนะคะ,ไม่ทราบว่า) แต่บางคนจะมีคำสรรพนามที่สามารถใช้เรียกได้เลย (เช่น คุณลุง, คุณป้า)  
        • การเรียกคนที่มีอายุมากกว่า จะไม่เรียกชื่อเขา แต่จะใช้สรรพนามให้ เหมาะสมกับเขาคนนั้น (ซึ่งแบ่งตามเพศและสถานภาพ) แต่ถ้าเรียกคนที่มีอายุน้อยกว่า หรือเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน สามารถเรียกชื่อได้ หรืออาจใช้สรรพนามแทนก็ได้เช่นกัน  
        •  เรียกชื่อจริงเฉพาะกับเพื่อนสนิท หรือคนในครอบครัวเท่านั้น  
        • การเรียกผู้อาวุโสในสำนักงาน อาจเติมคำว่า “นิม ” ต่อท้ายตำแหน่งหน้าที่การงานของบุคคลนั้นหรือเติมคำว่า “ชี ” ต่อท้ายชื่อเต็มของเพื่อนร่วมงาน เพื่อความสุภาพมากขึ้น

Korean DON’T

        • เรียกคนที่ไม่รู้จักกัน หรือไม่รู้จักชื่อ ว่า “นอ ” ที่แปลว่า You ในภาษาอังกฤษเพราะเป็นคำที่ใช้เรียกกันเฉพาะในหมู่เพื่อนหรือคนสนิทเท่านั้น  
        • เรียกผู้อาวุโสกว่าด้วยชื่อจริง หรือ นอ    
        • เรียกชื่อจริงของบุคคลผู้ที่เราไม่ได้รู้จักกันเป็นอย่างดี เช่นเพื่อนร่วมงาน, หัวหน้า ฯลฯ

การรับประทานอาหาร

Korean DO

        • ใช้ตะเกียบโลหะกับช้อนยาวโดยใช้ช้อนรับประทานข้าวซุป และสตูว์ และใช้ตะเกียบกับเครื่องเคียงแบบอาหารแห้ง  
        • เคี้ยวอาหารเสียงดังๆ เพื่อแสดงความอร่อย (คล้ายวัฒนธรรมจีนและญี่ปุ่น)    
        • วางช้อนและตะเกียบลงบนโต๊ะเมื่อทานเสร็จแล้ว  
        • น้อมรับคำชมเกี่ยวกับรสชาติอาหารและบริการ  
        • ผู้น้อยต้องรอให้ผู้อาวุโสที่สุดเป็นฝ่ายบอกเริ่มการรับประทานอาหารเสมอ
        •เมื่อมีคนรินเครื่องดื่มให้ก็ควรรินกลับเพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณ  
        • ผู้ที่มีอายุน้อยที่สุดต้องเป็นคนรินเครื่องดื่มให้ผู้อาวุโส กว่าเสมอและต้องรินด้วยสองมือ

Korean DON’T

        • ใช้ช้อนและตะเกียบพร้อมกัน  
        • ปักตะเกียบไว้ในชามข้าว เพราะถือว่าเป็นการเซ่นไหว้คนตาย
        • ยกจานหรือชามขึ้นมาขณะรับประทานอาหาร
        • การพูดคุยระหว่างมื้ออาหารที่มากเกินไป
        • แชร์ค่าอาหาร (ยกเว้นในกรณีพิเศษ)
        • การสั่งน้ำมูกในโต๊ะอาหาร
        • ลุกจากโต๊ะอาหารก่อนที่ผู้อาวุโสที่สุดจะรับประทานเสร็จ
        • รินเครื่องดื่มให้ผู้อื่นขณะที่เครื่องดื่มในแก้วยังไม่หมด

*****  ครอบครัวเกาหลีนิยมรับประทานข้าว ซุปและเครื่องเคียงอีกสามสี่อย่างรวมทั้งกิมจิมีการจัดเรียงจากซ้ายไปขวาของผู้รับประทาน ดังนี้ ข้าว ซุป ช้อน และตะเกียบส่วนสตูและเครื่องเคียงอื่นๆ จะวางกลางโต๊ะ รับประทานกับผู้อื่น ชาวเกาหลีเชื่อว่าการรับประทานอาหารร่วมจานกันจะเป็นการกระชับความสัมพันธ์ แต่หากต้องการจานชามส่วนตัวก็สามารถขอได้และทุกวันนี้ร้านอาหารเกาหลีก็จะจัดชุดจานเฉพาะบุคคลให้

การแสดงออก

Korean DO

        • การจับมือทักทายกันอย่างสุภาพ  
        • โอบกอดในที่สาธารณะะทำเฉพาะกรณีเพื่อการร่ำลา  
        • แสดงออกอย่างอ่อนน้อมถ่อมตน  
        • ชาวเกาหลีจะแสดงแสดงความคิดเห็นด้วยความระมัดระวังรอบคอบเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้อื่นเกิดการเข้าใจหรือตีความหมายผิด

Korean DON’T

        • การแสดงความรักระหว่างเพศในที่สาธารณะ (เช่น กอด, จูบ)  
        • ถูกเนื้อต้องตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งบริเวณศีรษะ นอกจากจะแสดงความเอ็นดูต่อเด็กเล็กๆ เท่านั้น
        • คุยโวโอ้อวดความสามารถของตนเอง  
        • แสดงความคิดเห็นอย่างตรงไปตรงมา  
        • ทิ้งขยะบนท้องถนนเพราะค่าปรับแพง

การใช้มือ

Korean DO

        • สิ่งของจากผู้ใหญ่ ด้วยสองมือ  
        • มอบสิ่งของให้ผู้ใหญ่ ด้วยสองมือ

Korean DON’T

        •  รับสิ่งของจากผู้ใหญ่ ด้วยมือเดียว  
        • มอบสิ่งของให้ผู้ใหญ่ ด้วยมือเดียว

การไปเยี่ยมบ้านผู้อื่น

Korean DO

        • ถอดรองเท้าก่อนเข้าบ้าน เนื่องจากตามประเพณีดั้งเดิมคนเกาหลีนั่งรับประทานอาหาร และนอนบนพื้น
        • สวมถุงเท้า หรือถุงน่อง

Korean DON’T

        • ใส่รองเท้าเข้าบ้าน  
        • เดินหรือนั่งเท้าเปล่าต่อหน้าผู้ใหญ่ หรือผู้อาวุโส

การปฏิเสธ

Korean DO

        ใช้วิธีการพูดแบบอ้อมๆ (พูดอ้อมค้อม)

Korean DON’T

        ใช้วิธีการพูดแบบตรงไปตรงมา

อื่นๆ

Korean DO

        • ในเกาหลี การให้ทิป ไม่ใช่สิ่งจำเป็น เพราะตามโรงแรม และร้านอาหารจะบวกค่าบริการ(Service Charge) ไว้แล้ว 5 – 10% ของค่าอาหาร หรือห้องพัก  
        • ค่าเลี้ยงสุนัขที่เกาหลีใต้ค่อนข้างแพง ถ้าหากจูงสุนัขไปเดินเล่นตามถนน แล้วสุนัขอึเราต้องทำการเก็บทำความสะอาด มิฉะนั้นต้องเสียค่าปรับ  
        • ตามร้านมินิมาร์ทที่เกาหลีใต้ เวลาซื้อของ เขาจะไม่ใส่ถุงให้ ทั้งนี้เพื่อรณรงค์ลดการใช้ถุงพลาสติก หากต้องการถุง เขาจะคิดเงินเพิ่ม 100 วอน แต่ก็มีบางร้านที่ให้ถุงโดยไม่ต้องจ่ายเงิน  
        • ประเทศเกาหลีใต้ มีระบบตรวจจับคนที่ขับรถผิดกฎจราจร ซึ่งทางตำรวจจะส่งหลักฐานมาถึงบ้านเพื่อแจ้งเรื่อง ความเร็ว, เวลา, ทะเบียนรถยนต์ และผู้ทำผิดกฎจราจรต้องไปเสียค่าปรับที่โรงพักเอง  
        • ผู้หญิงเมื่อแต่งงานแล้ว จะไม่เปลี่ยนไปใช้นามสกุลของสามี แต่จะยังคงใช้นามสกุลของตนตามเดิม ส่วนบุตรธิดา จะใช้ชื่อสกุลของบิดา  
        • ชาวเกาหลี มีความคิดที่ว่าการถามคำถามอย่าง “คุณอายุเท่าไร ?”  “คุณแต่งงานแล้วหรือยัง ?”หรือ “ทำไมคุณถึงมาที่เกาหลี ?” จะช่วยให้เกิดความใกล้ชิดและมิตรภาพที่ดีขึ้น ดังนั้น จึงไม่แปลก หากชาวเกาหลีจะถามอายุของเรา เพราะเขาจะได้รู้ว่าควรจะใช้คำพูด ในการคุยกับเราอย่างไร

ภาษาเกาหลีเบื้องต้น

อักษรเกาหลี

        อักษรเกาหลี เรียกว่าอักษรฮันกึล โดยผิวเผินแล้ว อักษรฮันกึลคล้ายกับอักษรรูปภาพเหมือนอักษรจีน แต่จริงๆ แล้ว อักษรฮันกึลอยู่ในระบบอักษรแทนเสียง (ตัวพยัญชนะเป็นอักษรรูปภาพเลียนแบบอวัยวะการออกเสียงในขณะที่ออกเสียงนั้นๆ สระเป็นอักษรรูปภาพใช้แนวคิดเชิงปรัชญา เกี่ยวกับ ท้องฟ้า พื้นดิน และมนุษย์)คือประกอบด้วยพยัญชนะและสระ ซึ่งมีทั้งหมด 24 ตัว ประกอบด้วย

พยัญชนะ 14 ตัว คือ ㄱ ㄴ ㄷ ㄹ ㅁ ㅂ ㅅ ㅇ ㅈ ㅊ ㅋ ㅌ ㅍ และ ㅎ

สระ 10 ตัว คือ ㅏ ㅑ ㅓ ㅕ ㅗ ㅛ ㅜ ㅠ ㅡ และ ㅣ

        พยัญชนะและสระดังกล่าวเรียกว่า พยัญชนะเดี่ยว และสระเดี่ยว ตามลำดับ นอกจากนี้ยังมีส่วนที่เรียกว่าพยัญชนะซ้ำ และสระประสมด้วย คือ

พยัญชนะซ้ำ 5 ตัว ได้แก่ ㄲ ㄸ ㅃ ㅆ และ ㅉ

สระประสม 11 ตัว ได้แก่ ㅐ ㅒ ㅔ ㅖ ㅚ ㅟ ㅘ ㅙ ㅝ ㅞ และ ㅢ

        อักษรเกาหลีมีลำดับการเขียนคล้ายอักษรจีน คือ ลากจากบนลงล่าง และจากซ้ายไปขวา นอกจากนี้การเขียนพยางค์หนึ่งๆ จะเริ่มเขียนจากพยัญชนะต้น ไปสระ และตัวสะกดตามลำดับ

พยัญชนะ

        พยัญชนะบางตัวเช่น ㅂㅈㄱ เมื่ออยู่หน้าคำ (พยางค์แรกของคำ) จะออกเสียงเป็น พ, ช, ค ตามลำดับ หากไม่ได้อยู่ในพยางค์แรกจะอ่านเป็น บ, จ, ก เป็นต้น พยัญชนะที่กำกับดอกจันไว้หมายถึงพยัญชนะเสียงหนัก

        สำหรับ ㅇ เมื่อเป็นพยัญชนะต้นแต่มีคำอื่นมาก่อน จะนำพยัญชนะสะกดของคำก่อนหน้ามาเป็นเสียงพยัญชนะต้นดูที่การอ่านโยงเสียง

สระ

        สระเกาหลีไม่เหมือนภาษาไทยซึ่งมีเสียงสั้นเสียงยาวแยกกัน เช่น สระอิ หรือ สระอี จะรวมเป็นสระเดียว คือ /i/ แต่จะเป็นเสียงสั้นหรือเสียงยาวนั้นขึ้นอยู่กับการเน้นเสียง แม้คำที่เขียนเหมือนกันแต่อ่านด้วยเสียงที่ต่างกัน ความหมายก็อาจเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง 

ตัวสะกด

        แม้พยัญชนะเกาหลีจะมีหลายตัว และแต่ละตัวเสียงแตกต่างกัน แต่เมื่อนำมาใช้เป็นตัวสะกดแล้ว จะมีทั้งหมด 7 แม่เท่านั้น จะเห็นว่าคล้ายคลึงกับภาษาไทย โดยที่ต่างออกไปคือ เสียง "ล" เมื่อนำไปเป็นตัวสะกดแล้วจะไม่ใช่เสียง "น" นอกจากนี้อาจพบตัวสะกดแบบที่มีพยัญชนะสะกดสองตัว เช่น 여덟, 앉다 ฯลฯ ตัวสะกดลักษณะนี้จะเลือกออกเสียงเฉพาะตัวใดตัวหนึ่งเท่านั้น และอีกตัวจะไม่ออกเสียง เช่น 여덟 อ่านว่า /ยอ-ดอล/ ไม่ใช่ /ยอ-ดอบ/ การที่จะทราบว่าตัวสะกดคู่จะออกเสียงพยัญชนะตัวใด แสดงดังตาราง อย่างไรก็ตามมีตัวสะกดคู่บางส่วนที่ออกเสียงไม่แน่นอนขึ้นกับคำ คือ ㄺ และ ㄼ

กฎการอ่านแบบกลมกลืนเสียง

        ในพยางค์ใดที่ลงท้ายด้วยตัวสะกดและพยัญชนะต้นในพยางค์ถัดไปที่ติดกัน เสียงของตัวสะกดจะเปลี่ยนเพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน โดยจำแนกไว้เป็นกฎต่างๆดังต่อไปนี้

1. พยางค์ใดลงท้ายด้วยตัวสะกดในแม่ /ㄱ/, /ㄷ/, /ㅂ/ และพยัญชนะต้นในพยางค์ถัดไปเป็นเสียงนาสิก เสียงตัวสะกดจะเปลี่ยนเป็น /ㅇ/,/ㄴ/,/ㅁ/ ตามลำดับ เพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน

ตัวอย่างเช่น

집는다 -> /짐는다/ เขียนว่า "ชิบนึนดา" แต่จะอ่านเป็น "ชิมนึนดา" เพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน

받는다 -> /반는다/ เขียนว่า "พัดนึนดา" แต่จะอ่านเป็น "พันนึนดา" เพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน

속는다 -> /송는다/ เขียนว่า "ซกนึนดา" แต่จะอ่านเป็น "ซงนึนดา" เพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน

        ที่คุ้นเคยกันดีได้แก่ ไวยากรณ์ลงท้ายประโยคอย่างสุภาพ "~습니다" ถึงแม้ว่าจะเขียนเป็น ซึ่บนิดา แต่เพื่อให้เป็นไปตามเหตุผลดังที่กล่าวไว้ข้างต้นแล้ว เราก็จะอ่านว่า ซึมนิดา

ไวยากรณ์

        การวางคำในประโยคภาษาเกาหลีมีลักษณะใกล้เคียงกับการเรียงในภาษาญี่ปุ่นและภาษาตุรกีรวมไปถึงภาษาในประเทศอินเดีย โดยเรียงลำดับคำในประโยคเป็น "ประธาน-กรรม-กริยา" ซึ่งแตกต่างกับประโยคในภาษาไทยที่เป็น "ประธาน-กริยา-กรรม" เช่นประโยค "ฉันกินข้าว" ในภาษาไทย จะเขียนลำดับเป็น "ฉันข้าวกิน" ในภาษาเกาหลี

        ภาษาเกาหลีมีคำช่วยเพื่อบอกหน้าที่ของคำต่างๆ ในประโยค เช่น เป็นคำช่วยที่ใช้วางหลังสถานที่เพื่อระบุตำแหน่ง และ หรือ เป็นคำช่วยที่วางหลังคำเพื่อระบุว่าคำนั้นเป็นประธานของประโยค เป็นต้น นอกจากนี้ภาษาเกาหลียังมีการผันรูปกริยาหลายรูปแบบเพื่อเปลี่ยนแปลงกาลเทศะ เช่น ระดับความสุภาพและความเป็นทางการของประโยค สภาพกาลของประโยคว่าเป็นอดีต อนาคต หรือปัจจุบัน

วันหยุดและวันสำคัญของเกาหลี

เดือน	วันที่
มกราคม	1	วันขึ้นปีใหม่ (ชินจอง ) วันหยุดสากลเหมือนกับหลายๆ ประเทศ – วันหยุดสากลเหมือนกับหลายๆ ประเทศ
	14	Diary Day -  วันมอบไดอารี่ที่เขียนไว้ 1 ปีให้กับคนรัก / ครอบครัว หรือเพื่อนๆ เพื่อ ให้ระลึกถึงวันสำคัญๆ จะได้ไม่ลืม
ประมาณ มกราคม - กุมภาพันธ์		วันปีใหม่เกาหลี (ซอลนัล) ตามจันทรคติ                 มีวันหยุดประมาณ 3 วัน เป็นวันที่ชาวเกาหลีให้ความสำคัญมากยิ่งกว่าวันขึ้นปีใหม่ (1 ม.ค.) ร้านค้า บริษัทต่างๆ จะปิด และประชาชนส่วนใหญ่จะเดินทางกลับบ้านเกิด เพื่อไปอยู่กับครอบครัว คำนับผู้อาวุโส และทำพิธีเคารพบรรพบุรุษ อีกทั้งยังจัดงานเลี้ยง พร้อมกิจกรรมต่างๆ มากมาย
กุมภาพันธ์	14	วันวาเลนไทน์                 วันที่หญิงสาวต้องบอกความในใจ และมอบสิ่งของ (ของขวัญ, ลูกอม, ช็อกโกแลต) พร้อมการ์ดให้กับ ชายหนุ่มที่ตนแอบรักหรือชอบ
มีนาคม	1	วันอิสรภาพ (ซัมอิลจอล)   – วันระลึกถึงการประกาศอิสรภาพจากประเทศญี่ปุ่น เมื่อวันที่ 1 มี.ค. 1919
	14	White Day – วันที่ชายหนุ่มต้องบอกความในใจ และมอบสิ่งของ (ของขวัญ, ลูกอม, ช็อกโกแลต)    พร้อมการ์ดให้กับ หญิงสาวที่ตนแอบรักหรือชอบ
เมษายน	5	วันปลูกต้นไม้ (ฉิกมกอิล) – วันที่ผู้คนทั่วประเทศพร้อมใจกันปลูกต้นไม้ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของแผนการปลูกป่า
	14	Black Day – กลุ่มที่ผิดหวังจากวันวาเลนไทน์และไวท์เดย์ จะออกมาระบายความอัดอั้นตันใจด้วยสิ่งต่างๆ ที่เป็นสีดำ    เช่น การแต่งกายด้วยสีดำ, การกินอาหารสีดำ (บะหมี่ดำ หรือ จาจังมยอน)
ประมาณ เมษายน – พฤษภาคม		วันวิสาขบูชา (ซอกคาทันชินอิล) -                   วันสำคัญทางศาสนา ที่มีการทำบุญ และการแขวนโคมไฟตอนหัวค่ำ ที่ลานวัดต่างๆ ในแต่ละเมือง
พฤษภาคม	1	วันแรงงาน (กึลโรจาเอนัล) – แม้จะไม่ใช่วันหยุดประจำชาติ แต่ธนาคารและบริษัทต่างๆ จะปิดทำการ
	5	วันเด็ก (ออรินอีนัล) – บรรดาพ่อแม่ ผู้ปกครอง จะพาบุตรหลานของตน ไปเที่ยว และทำกิจกรรมต่างๆ อาทิ สนามเด็กเล่น สวนสนุก สวนสัตว์ หรือไปดูภาพยนตร์ เพื่อให้เด็กสนุกสนานเพลิดเพลิน
	8	วันบุพการี (ออบออีเอนัล) – วันที่บุตรธิดา จะแสดงความรักและความเคารพต่อบุพการี
	14	Rose Day – คู่รักจะมอบดอกกุหลาบให้แก่กันในวันนี้
	21	Lover Day – วันที่คู่รัก / คู่สามีภรรยา กลับมาทบทวนความรักที่มีให้กัน โดยนัดไปทานข้าว และมอบดอกไม้ ของขวัญให้แก่กัน
มิถุนายน	6	วันรำลึกถึงวีรชนแห่งชาติ (ฮยอนชุงอิล) – จัดเพื่อเป็นเกียรติให้กับทหาร และพลเรือนผู้เสียสละชีวิตเพื่อประเทศชาติ โดยจะมีพิธีจัดขึ้นที่สุสานแห่งชาติในกรุงโซล
	14	Kiss Day – วันที่ให้จูบกับคู่รัก เพื่อเติมความโรแมนติกในหน้าร้อน
กรกฎาคม	14	Silver Day – วันที่คู่รักมอบของขวัญที่ทำด้วยเงินให้แก่กัน เช่น แหวน, สร้อย
	17	วันรัฐธรรมนูญ (เชฮอนจอล) – วันระลึกถึงการประกาศรัฐธรรมนูญของสาธารณรัฐเกาหลี เมื่อวันที่ 17 ก.ค. 1948
สิงหาคม	14	Green Day – วันที่คู่รักจะแต่งกายด้วยชุดสีเขียว และทำกิจกรรมเกี่ยวกับสีเขียว เช่น เที่ยวป่า เที่ยวสวน
	15	วันฉลองอิสรภาพ (กวางบกจอล) – วันระลึกถึง วันที่ญี่ปุ่นยอมรับข้อตกลงฝ่ายพันธมิตรในการยอมแพ้ และทำให้ประเทศเกาหลีใต้    เป็นอิสรภาพ ในปี ค.ศ. 1945
กันยายน	14	Photo Day – วันที่คู่รักจะถ่ายรูปด้วยกัน แล้วก็เก็บเอาไว้คนละใบ
ประมาณ กันยายน – ตุลาคม		วันคล้ายวันขอบคุณพระเจ้า (ชูซก) – วันคล้ายวันขอบคุณพระเจ้าที่ประทานความอุดมสมบูรณ์มาให้แก่โลกมนุษย์ เป็นวันหยุดยาว ประมาณ 3 วัน โดยชาวเกาหลีจะเดินทางกลับบ้านเกิด เพื่อไปเยี่ยมครอบครัว
ตุลาคม	3	วันสถาปนาประเทศ (แกชอนจอล) – วันระลึกถึงการก่อตั้งประเทศของเกาหลีใต้ ในปี ค.ศ. 2333 ก่อนคริสตกาล
	9	วันภาษาเกาหลี (ฮันกึลนัล) – วันที่ระลึกถึงการประกาศใช้อักษรเกาหลี
	14	Wine Day – จะฉลองด้วยการดื่ม Traditional Korean Wine ระหว่างปิกนิกท่ามกลางธรรมชาติ
พฤศจิกายน	11	วันแปแปโร – วันที่เด็กๆ หนุ่มสาว และบุคคลต่างๆ ที่มีความรู้สึกที่ดีต่อกัน ต่างมอบขนมแปแปโรให้แก่กัน    (แปแปโร คือ ขนมของเกาหลี คล้ายๆป็อกกี้ นั่นเอง)
	14	Movie Day – วันที่คู่รักต้องไปดูหนังด้วยกัน หรืออาจซื้อ/เช่าหนังมาดูด้วยกันที่บ้านก็ได้
ธันวาคม	14	Hug Day – วันที่คู่รักจะกอดกันให้อบอุ่น คลายหนาวจากลมหนาวและหิมะที่เข้ามาเยือน
	25	Christmas Day (ซองทันจอล) – เทศกาลคริสต์มาส ที่ถือเป็นวันหยุดสากลเช่นเดียวกันกับหลายๆ ประเทศ